Od dziecka czułem sympatię do bohaterów tragicznych, dlatego od zawsze wiedziałem, że kiedy dorosnę, będę nauczycielem. Czekając, aż to nastąpi, pracowałem jako lutnik, tłumaczyłem portugalskie i amerykańskie komiksy, pilotowałem wycieczki z Brazylii oraz grałem w warszawskim zespole disco polo. Wstydzę się tylko jednej z tych rzeczy, ponieważ nigdy nie nauczyłem się równo szlifować progów w gitarach. Jestem podwójnym magistrem amerykanistą i luzytanistą, oba kierunki studiowałem na Uniwersytecie Warszawskim i Universidade Nova de Lisboa. Prywatnie i zawodowo interesuje mnie wszystko, co dotyczy Stanów Zjednoczonych i połowa rzeczy związanych z Portugalią. Choć nadal nie dorosłem, od kilkunastu lat uczę języków i kultur obcych: pracowałem m.in. jako lektor na Uniwersytecie Warszawskim, w Akademii Leona Koźmińskiego czy w KSAPie. W Realnej jestem od 2017 roku. Uczę angielskiego według swojego autorskiego programu, jestem wychowawcą, koordynuję pracę zespołu anglistyczno-amerykanistycznego i robię mrożoną kawę przelewową na radach pedagogicznych. Nauczyciele dodają do niej mleka tylko kiedy nie patrzę. Kiedy tylko mogę, gram na gitarze, śpiewając źle przetłumaczone piosenki oraz jeżdżę na wycieczki z trojgiem własnych dzieci.